Arpi Voskanyan

Հատված «Անակնջոյի հոշոտակարանը» անտիպ վեպից (2017) Ժանր. 18+. մակաբռ. նուառ Վեպը ներկայացնում է Անակնջոյի՝ մի

Բյուրակն Իշխանյան Կանոններ, կանոններ, կանոններ։ Աշխատանքի, կինոթատրոն, լողավազան, սրճարան, սուպերմարկետ, պաղպաղականոց ու ընդհանրապես ամեն տեղ

Անահիտ Հայրապետյան Տասնմեկ մետրանոց։ Լարված եմ։ Կանգնած եմ դարպասի դիմաց մեն մենակ՝ պրկված մկաններով, ակնախորշերից

Ժաննա Հայրապետյան Ես ժաննան եմ, ազգանունս` Հայրապետյան։ Իմ անուն-ազգանունը ոչինչ չի տա ձեզ։ Հենց հիմա,

Գրիգոր Գրիգորյան Ես Գրիգորն եմ։ Ես Կորոնաթիմի խաղացող եմ։ Ես սիրում եմ այս խաղը։ Սիրում

Հովիկ Աֆյան Սքարփիոնս, ավելի ճիշտ կարիճ դեմքով նստել էի պահեստայինների նստարանին ու Դավիթ Տուրաշվիլիի «Ջինսի

Իզաբելա Ավետյան -Ահա և վերջ,- ասաց մի ծեր և իմաստուն ձի, տեսնելով առաջին ավտոմեքենան։              -Ահա և

Ինքնամեկուսացման ռեժիմը ինձ համար անսովոր ու արտակարգ բան չէ, իմ ամբողջ կյանքը կամ ինքնամեկուսացում է,

Առնվազն երկվորյակ աշտակարների փլուզումից հետո միջազգային քաղաքականությունը բնութագրվում է ազգային պետությունների վերասահմանմամբ նորգաղութատիրության ու ինքնության

Եթե Միշել Ֆուկոն չմահանար ՁԻԱՀ-ից 1984-ին եւ ողջ մնար մինչեւ արդունավետ հակառետրովիրուսային թերապիայի հայտնաբերումը, նա

Հարգելի կորոնոաֆուտբոլասերներ, վայրկյանաչափի սլաքը շարունակում է իր սահուն ու անկասելի ընթացքը նույն շրջանաձև ուղեծրով, իսկ

Ամպրոպի սարսափելի գոռոցը լսեցի՞ք անցած գիշեր… Հա, չէ՞։ Կարգին վախենալու էր։ Վեր թռա՝ առաջին հերթին