Արփի Թովմասյան/Երբեմն մարդիկ չեն ստացվում (մաս 4,5)
սկիզբը՝ այստեղ Մաս 4 Իրենք Գիտե՞ս, մամ, ես իրոք ցավում եմ, որ էդպես էլ չդարձա քո
սկիզբը՝ այստեղ Մաս 4 Իրենք Գիտե՞ս, մամ, ես իրոք ցավում եմ, որ էդպես էլ չդարձա քո
1.Սա ես եմ։ 2.Սա էլ եմ ես։ 3.Եվ սա եմ ես։ 4.Սա ծնողներս են։ Կարծես՝
Մաս 1 Ես We are the hollow menWe are the stuffed menLeaning togetherHeadpiece filled with
Թե բա՝ Ձմեռ պապը հեքիաթ չի, երբ ցանկությունն ու հնարավորությունը համընկնում են: Տան վարձերը որ
Այդ օրվա մասին շատ բան չէր հիշում, չէր էլ կարող․ ընդամենը երկու տարեկան երեխա է
– Իսկ երբ մեծանամ, դպրոց չեմ գնա: – Արտյոմն ասաց մորը՝ Եվդոկիա Ալեքսեևնային։ -Ճի՞շտ է,
«Երբ քեզ սպասում էի, դու ուշանում էիր։ Ուշանում էիր, հայրիկ, ու հիմա եմ հասկանում, որ
Շենքում բոլորը խոսում էին Անոյի լվացքից։ Նրա նման ոչ մեկը լվացք չէր փռում․քանոնով գծած էր։
Երբ Նարինեի հետ նայում էինք իր վերջին աշխատանքները, ինձ այդ կախարդական մակերեսները հիշեցնում էին Լուիս
Հասմիկ Հակոբյան Ծերենցը (Հովսեփ Շիշմանյան) 19-րդ դարի երկրորդ կեսի հայ գրականության պատմության նշանավոր դեմքերից է։
Երկրորդ Համաշխարհային պատերազմից հետո ստալինյան վարչակարգը ավելի ուժեղացրեց վերահսկողությունը գրականության և արվեստի հանդեպ, ինչն արտահայտվեց
1946-ի կեսերին Խորհրդային Միությունում սկսվում է նոր գաղափարախոսական արշավ, որի բարձրակետը դարձավ «կոսմոպոլիտիզմի» դեմ պայքարը։