Գրիգոր Գրիգորյան/ՀԵՌԱԽՈՍԱԶԱՆԳ
Տո՜ւ, տո՜ւ, տո՜ւ։ — Բարև Ձեզ, Դուք զանգահարել եք կամայական ընկերություն․ հայերենի համար սեղմեք «1»,
Տո՜ւ, տո՜ւ, տո՜ւ։ — Բարև Ձեզ, Դուք զանգահարել եք կամայական ընկերություն․ հայերենի համար սեղմեք «1»,
․․․Բաներ կան՝ հաճախ չես գիտակցում էդ պահին, սովորական ընթացիկի տեղ ընդունում ու առօրյա հոսքի հետ
— Խաչուլի՛կ, արի տեսնենք, բալա՛։ Կանգնի մեջտեղում՝ իմ ու Ջուլիկ տոտայի դիմաց, շորերդ ուղղի, գլուխդ`
Կա՛րճ կապեմ․ այնպես կարճ, ինչպես Փռի թաղի Կարպետն արեց Արսենի հետ «ռազբոռկի» ժամանակ։ — Քյասա՜ր,
Շատ տարիներ առաջ՝ 2022 թվականի փետրվարի 22-ին, երբ Շուշին ու Հադրութը դեռ oկուպացված էին, իսկ
Ավոյի հայացքը քարացել էր պարանի օղակից երևացող խաչին։ Արդեն լուսանում էր, և Կոնդի եկեղեցին բարի
Արդեն մի քանի շաբաթ է՝ Ուրիշի երազը գլխումս շարունակում եմ ապրել։ Ես քարշ եմ տալիս
— Վուլո՛ դայի, ո՞նց ես։ — Համեեե՞․․․ — Ասում եմ՝ ո՞նց ես, ապրուստդ, առողջությունդ ո՞նց
Այդ օրը հավատացյալների խմբին տարել էի Արցախ։ Շատ հետաքրքիր մարդիկ դուրս եկան այս հավատացյալները։ Սկզբում
Վերջապես բերեցին Նրան։ Կողպեքը շխշխկաց մի քանի անգամ ու երկաթյա դուռը ճռնչալով բացվեց։ Ժանգը թափվում
Մթության մեջ ափերս չէին երևում, բայց «մազոլներս» մրմռում էին, մատներս ներսից տաքացել ու զարկերակի նման
— Գիտե՛մ, գիտե՛մ,— ուշանալու համար սկսեց արդարանալ քույրս,— չէի կարում կտրվել էդ անտեր պլանշետից, կներե՛ս։