Արփի Ոսկանյան/Հայերն ու «վեշերը»
Ուրիշ տուն, որտեղ ես երբեք չեմ ապրի, բայց որն իմ իսկական տունն է, այլ կյանք,
Ուրիշ տուն, որտեղ ես երբեք չեմ ապրի, բայց որն իմ իսկական տունն է, այլ կյանք,
Հեղափոխության այն գեղեցիկ, ոգեւորությամբ լի օրերին ո՞վ կպատկերացներ, թե ինչ կարգի փորձություններ են պահված մեզ
Գրացը մեր հարազատ տունն էր դարձել։ Գրացի պատմական կենտրոնում գտնվող մեր տունը, որ մեզնից առաջ
Մենք վերադառնում էինք Գրաց ծանր մտքերով։ Ճանաչած Եվրոպան ու հոգեբանորեն պատրաստ հրաժեշտ տալու նրան։ Ճանապարհին
Այնուամենայնիվ, այցը Աստծո տուն մեզ ներքին խաղաղություն բերեց։ Եթե մինչ այս մենք սկսել էինք կասկածել,
Սակայն, տարօրինակ էին մեր լվերը՝ անտեսանելի ու անզուսպ, երաժշտասեր ու նացիստ։ Թող ներեն ինձ մեզ
Ծնունդիս հաջորդ օրը մեզ զանգեց Գայանեն՝ ընթերցման եզրափակիչ մասում մեր հայրենասիրական իներտությունից բորբոքված ու մեր
Գունդան Ընթերցման հաջորդ օրը մեզ զանգեց նա՝ Ավստրիայի Գրաց քաղաքի բոլոր ներգաղթյալների, իրենց երկրներում դաժան