գրողուցավ

Հովիկ ջան, գնդակը դեսը ղրկի, ազիզ, ես էլ եմ հայ, ճիշտ է, լոռեցի չեմ, բայց,

Ես խաղաղ նստած էի ինձ համար, գնդակս քցում-բռնում էի, ալկոգելված նյարդահամակարգով առաջին պարբերությունը համարյա մտքում

Քանի մկաններս տաքացել են, լուրջ հարձակումներ չկան, դարպասը լա՜վ պաշտպանված է, վնասվածք չունեմ դեռ, փա՜ռք

Ֆուտբոլի կարոտից մարդը գժվում է: Եթե լոռեցի է, ընկնում է սարերը, եթե հայ է, ուրեմն

 Իտալական լրագրին տված հարցազրույցից – Մի՞թե այս հարկադիր ինքնամեկուսացումը նոր տոտալիտարիզմ է նշանակում։ – Ներկայումս

Միամիտաբար հավատում էի, որ իմ ինքնամեկուսացած կյանքը բաժանվելու է երկու փուլի՝ մայիսի 4-ից առաջ և

Ըհը, ահա ես էլ եմ հայտնվում «Գրողուցավ»-ի դաշտում և ինքս ինձ շնորհավորում նման համարձակության համար,

Համալսարանական իմ կյանքի ակտիվությունը ուղիղ համեմատական էր տրամադրությանս անկումներին ու վերելքներին, եղանակի տեսությանը, պայմանավորված գիշերը՝

Տասը օրից ավելի կլինի` մեր կորոնաֆուտբոլին կողքից եմ հետեւում: Գիլանցը կասեր. «Բիձա մարդ ա՝ պասի

Այժմ, երբ վիրտուալությունը ներխուժել է մեր առօրյա և գրավել դաշտը, գրական զարգացումներն ու գործընթացները ևս

Մեր թիմի Գրիգորն ասում է՝ հաջողությունը ժպտում է ուժեղներին, ու ես, ազնիվ խոսք, պարտաստ էի

Իմ երկրում հեղափոխություն ա,ուզում ենք մեր կյանքը փոխենք,լիքը բան որ երեկ անհնար էր,էսօր դարձել ա