Նարինե Կռոյան/ Միաչքանի հրեշտակը
Մենակյաց ու անխոս Բեգլարին բոլորը գիտեին: Քանի՞ տարեկան էր՝ ինքն էլ չէր հիշում. նրա բոլոր
Մենակյաց ու անխոս Բեգլարին բոլորը գիտեին: Քանի՞ տարեկան էր՝ ինքն էլ չէր հիշում. նրա բոլոր
XI Փանահ-խանը մի քանի անհաջող փորձերից հետո վերջապես համոզվեցավ, որ Ղարաբաղի մելիքների միաբանությունը քանդելու համար
(Սկիզբը՝ այստեղ) III Տասնևութերորդ դարու սկզբներում Պարսկաստանում պատահեցան նշանավոր փոփոխություններ, որոնք Ղարաբաղի մելիքների դրության վրա
I Հայաստանը իր անկման զանազան շրջաններում, կորցնելով իր գահը, ամեն անգամ թողել է իր ներկայացուցիչներին,
Կարճուկ, շա՜տ կարճուկ մարդը մը։ Քառակուսի։ Կատարելապես քառակուսի դեմքով մը, որուն ճակատը թուշին կմիանա ուղիղ,
– Չեմ ուզում,– ասում էր մայրս,– չեմ ուզում՝ իմ երեխան աղավաղվի, նա պիտի հայերեն իմանա,
Ութ տարիե ի վեր ասդին-անդին տեսած ու լսածներովս կրցած էի քիչ շատ գաղափար կազմել մեր
Լուռ, արծաթաշող գիշեր է. ձյուն է ու լուսին։ Փայլում է ձյունը տանիքների վրա, փայլում է
Փամփուշտը սուրում է, սուրում ու չի էլ գիտակցում, որ ճախրանքի այդ պահին ինքն է աշխարհի
Հատված «Չեռնոբիլյան աղոթք․ ապագայի քրոնիկոն» գրքից Ձեզ փաստ՞եր են հարկավոր, այն օրերի մանրամասնե՞րը, թե՞ իմ
Ներկայիս իրավիճակը մենք կարող ենք ընկալել կամ որպես վատ նորություն, կամ որպես հոյակապ հնարավորություն։ Հենց
Դեղագործական-պոռնոգրաֆիկ տեխնիկաների մեջ տեղի ունեցած արմատական կենսաքաղաքական փոփոխություններից մեկը, որ բնութագրում է COVID19-ը, հետեւյալն է․ոչ