Arpi Voskanyan

Երեկ ճաշարանում նապաստակ կերա։ Ոչինիչ, կերվավ։ Սկզբում, սակայն, քանի որ անսովոր էր, մտածեցի, որ վրաս

Զարմանալի էին մարդիկ ապրում նախկինում: Ասենք, հարյուր տարին երկար ժամանակ չէ, բայց տեսեք, թե ինչ

Հաճախ, իսկ ավելի ստույգ՝ միշտ, գրոհին հետևում է նահանջը, և երբեք՝ հաղթանակը, որովհետև հաղթանակը միշտ

Ամբողջ աշխարհն է ստեղծված քեզ ցավեցնելու համար: Քո խնդիրն է` գործ ունենալ նրանց հետ, որոնց

Երեկ, գրողը տանի, մազ էր մնացել՝ ուշանամ գործից։ Կարևորը՝ ժամանակին դուրս եկա։ Թեյ խմեցի։ Իջնում

Անկեղծ ասած, ես տանն եմ նախընտրում հիվանդ պառկել։ Ինչ խոսք, հիվանդանոցում միգուցե ավելի լուսավոր է

Երբ մարտական հենակետի հանձնում-ընդունումը կատարվեց, ծանր զենքը բարձրացրին ու տեղադրեցին դիրքում, զենք-զինամթերքը դասավորվեց զինանոցում ու

Անքուն գիշերից Խաբված հույսերով, ընկճված հոգով,Վիշտն ու հոգսը սիրտս կաշկանդած,Ապրում են անշահ, ես միշտ տանջվելով,Տխուր

Օրերս գնացի պահեստ։ Վառելափայտ գնելու: Կես սաժեն կաղամախի առա ու դառնացած մտածում եմ. «Կացին էլ