պատմվածք

Հաճախ, իսկ ավելի ստույգ՝ միշտ, գրոհին հետևում է նահանջը, և երբեք՝ հաղթանակը, որովհետև հաղթանակը միշտ

Էդ գիշեր Մոնիկան տունտեղը, երկու անչափահաս երեխաներին, իրենից տասնվեց տարով մեծ, բռնակալ ամուսնուն թողեց, փախավ

Համալսարանական իմ կյանքի ակտիվությունը ուղիղ համեմատական էր տրամադրությանս անկումներին ու վերելքներին, եղանակի տեսությանը, պայմանավորված գիշերը՝

Բարև, Կորոնա ծյոծյա, եկար-չեկար՝ մեր դռները փակվեցին, մտանք տները: Ութսունիննամյա պապս վկա՝ վախենում ենք քեզնից:

Ես ինքնամեկուսացել էի կես տարի ավելի շուտ, քան ինքնամեկուսացումը դարձավ ֆեյսբուքյան թրենդ, հետո՝ նաև պարտադիր

Նոյեմբերը վերջանում էր, ու ծառերը չէին դեղնում։ Տերևները կանաչ էին, չոր, մի քիչ կռկված: Թե

«Թվում էր` հայրն այնտեղ գործիք է պահում` խարտոց, աքցան  կամ մուրճ. տղան չէր կարողանում հայացքը երկար

Ի՞նչ եփել այսօր։ Ինձ թվում էր՝ սա աշխարհի ամենահասարակ հարցն է՝ նույնքան հասարակ պատասխանով. –

Իմ սենյակի լուսամուտը բացվում է մի փողոցի վրա, ուր քաղաքապահ ոստիկան չի կանգնում։ Ինչ ասել