Մեսրոպ Հարությունյան

(Առաջին անգամ հրապարակվել է 2012 թվականին, «Գրողուցավ» կայքում եւ նույն թվականին ստացել «Գրողուցավի» մրցանակը) Այս

Բյուրակն Իշխանյան Կանոններ, կանոններ, կանոններ։ Աշխատանքի, կինոթատրոն, լողավազան, սրճարան, սուպերմարկետ, պաղպաղականոց ու ընդհանրապես ամեն տեղ

Տասը օրից ավելի կլինի` մեր կորոնաֆուտբոլին կողքից եմ հետեւում: Գիլանցը կասեր. «Բիձա մարդ ա՝ պասի

Արդեն պատրաստվում էի դաշտում հարմար դիրք դուրս գալ՝ մի լավ փոխանցում ստանալու եւ ինքս էլ

Դաղալ, դաղալ, էսքան էլ դաղա՞լ, ոնց որ էս Գիլու ձագն է: Ի՞նչ, ընկերոջը տենց բան

Հիմա ես պարտավոր եմ գոլ խփել, որ մրցակիցը խաղը սկսի դաշտի կենտրոնից, հետո Գիլու ձագն

Հենց Գրիգորն ասաց, խաղը կկայանա ցանկացած եղանակի, էն տնաշենի Գագիկ Սուրենյանը՝ եղանակի մեծ մոգն ու

Մրցավարն առաջին խաղակեսին ոչ մի րոպե չավելացրեց: Դե, առանձնապես դադարներ չէին էլ եղել՝ տրիբունաներից հնչող

Հիմա խաղը դաշտից կենտրոնից սկսելը հեշտացել է, որովհետեւ նոր կանոններով թույլատրված է նաեւ հետ փոխանցում

Գիլանցն ու ես ֆուտբոլ շատ ենք սիրում: Ու էս հարցում մենք իսկի էլ օրիգինալ չենք,

Ընկերուհիներիցս մեկը մի անգամ ասաց, թե ինքը ոչ միայն գունավոր երազներ է տեսնում, այլեւ դրանք

Գիլանցը մարտահրավեր է նետել ինձ, իսկ ես նահանջողներից չեմ: Ասենք՝ լորտու տեսնեմ, կնահանջեմ, շուն գա