Մարինե Մարգարյան

Հովիկ Աֆյան Սքարփիոնս, ավելի ճիշտ կարիճ դեմքով նստել էի պահեստայինների նստարանին ու Դավիթ Տուրաշվիլիի «Ջինսի

Ամպրոպի սարսափելի գոռոցը լսեցի՞ք անցած գիշեր… Հա, չէ՞։ Կարգին վախենալու էր։ Վեր թռա՝ առաջին հերթին

– Լսե՜ք, թոռնիկներս, ժամանակների մասին եմ ձեզ պատմում, երբ տատիկը ձեր փոքր էր, շա՜տ փոքր,

Բա չիմացաք՝ վարորդական իրավունքիս վկայականը ստացա:– Դու՜րս, – գոչեց ոստիկանության պատուհանիկի մոտի տիկինը, ում սանրվածքը

– Մա՜մ, մրջյու՜ն, – տան անկյուններից մեկից աղջկաս ձայնն է լսվում։«Ի՞նչ։ Մրջյու՞ն։ Օ՜, ո՜չ, –

Վերջին մի քանի ամիսս տրիբունաներում անցավ։ Ֆուտբոլ եմ նայում։Նայելը ո՞րն է՝ սա մի ուրիշ խաղ