Խանդութ Թորոսյան

Շուրջ մեկ ամիս համակարգչին չէր մոտեցել։ Դատարկ- դատարկ էր ներսս։ Ու համ էլ աչքերն արդեն

-1- Էլի հավատաց մրգավաճառին, թե բա՝ հասած դեղձով էլ է լավ չիր լինում։ Ճիշտ է

Վերջերս էլ գլխացավով չի արթնանում։ Ոչինչ էլ չի փոխվել, դե, նկատի ունի՝  բարձը նույնն է,

Մեծանալով թվում է, թե չափված ու ձևված ենք դառնում ու ավելի  համբերատար։ Բայց համբերատար դառնալով,

Կյանքիցս քանի գարուն էր անցել ու նույնքան  աշուն, ամառ ու ձմեռ։ Անկախանում էինք՝ չգիտեմ ինչից

Չար են, չէ՞, օրերը, չկա խաղաղություն, ու երկրագունդը կորցրել է կարծես իր անդորրը․․․Երևի արևն է

Չեմ հիշում ՝ գարուն էր, ամառ, թե աշուն։ Բայց ձմեռ չէր։  Դուռը թակեցին։ Դուռը շատ