Արմինե Մուրադյան

Բաժակները վե՛ր,ծաղիկները խոնա՛րհ,ես այս պարտված ժամանակիվավերագիրն եմ։ Սա մի երկիր է,որ դեռ ողբում է ծովից

Դրսում դեռ բավականին լույս էր, մինչդեռ պատուհանը ծածկող հաստ վարագույրներն ու բուխարու մարող կրակը, որ

Ես ծնվել եմ, բայց ծնվել եմ երկրաշարժից երկու ամիս անց՝ երջանիկ պատահականությամբ կամ էլ՝ դժբախտ…

I Երբ արթնացավ, համեմատաբար ավելի լավ էր զգում իրեն, քան շաբաթներ շարունակ, բայց հիվանդ չլինելու

Նվիրվում է Շառլ Կենին – Այո՛, տիկին Ալեքսանդրիան կարող է նույնիսկ հպարտանալ իր առաքինությամբ։ Միայն

Ես դեռ վաղ պատանեկան տարիքից ճանաչում էի նրան։ Նա հորս համար կոշիկներ էր կարում։ Նա

*Քաղաքաշարժ էր.մորս՝ ներս անձրևող աչքերի մեջ,տեսա իմ կիսաքանդ օրորոցը,ու բաբախը նրա սրտիդեռ զնգում է իմ

Վաշտի հրամանատարը կապիտան Գրեֆընրեիդն էր։ Նրա գունդը մարտական գործողություններին ընդգրկված չէր, բայց զբաղեցնում էր ռազմաճակատի

Նրանք իսկական իդեալիստներ էին, երկուսն էլ` Նոր Անգլիայից, բայց ճիշտ կլինի պատմությունը սկսենք սկզբից՝ պատերազմից