Մհեր Իսրայելյան

Չկա իրեն հարգող գրող, որ շան մասին մի բան բստրած չլինի։ Բստրած էլ չլինի, լեզվի

Դեռ փոքրուց չէի սիրում, երբ ուզում էին գլուխս խուզել։ Որ խուզենք՝ լավ մազ կգա, որ

Հենց իննսուներկուսի լույս իննսուներեքի գիշերվա ձմեռնամուտին էլ մայրս հղացավ այդ հանճարեղ գաղափարը։ Ծնվելով ցուրտ ու

(հույժ գաղտնի) Ահազանգը Լուրը, թե աշխարհի ամենակարևոր գիրքը կեղծիք է, տարածվեց կայծակնային արագությամբ։ Աստված մարդուն

Հետո ի՜նչ, որ բամբասանք չեմ սիրում, հետո ի՜նչ, որ ուիշների, մանավանդ հանրապետության ամենաերկարակյաց շաբաթերթի բազմամյա

Ամեն մարդ իր ջինն ունի, իր ստվերը, որմնադիրը,  գուցե ուրվականը, որ կյանքի նկանխատեսելի մի ակնթարթի,

Մի մռայլ օր, որ գուցե լավ էլ պայծառ էր, մերօրյա վառ քնարերգու բանաստեղծի սև սալորի

Մարդու ճանապարհներն անիմանալի են։ Ապրում ես, ապրում ու մի օր դուրս գալիս մեծ աշխարհ։ Նույն

Ընկճախտի հաղթահարման լավագույն դեղամիջոցը հումորն է, ասում են դասականները։ Երբ վրա է հասնում հուսահատության մռայլ

Փամփուշտը սուրում է, սուրում ու չի էլ գիտակցում, որ ճախրանքի այդ պահին ինքն է աշխարհի