Բանաստեղծություն

Պարտված երկրի քաղաքացի Պարտված երկրի քաղաքացի – ոռի է հնչում Ու մի տարի է ինչ

ՄԵԼԱՆԽՈԼԻԿ ՔԵՐԹՎԱԾ Զավե՛ն Բեկյան, այս մառախլապատ օրով ուզում եմ քեզ հայտնել, թեև վաղուց քո հայացքը

*** Աչքիս` ես էի լինելու Հուդադ, (Տեր, դու ես ծնել) Անապացույց չեմ խոսում, Օրերս` վկա։

ՌՈՒՍԱՍՏԱՆԸ Իմ պոետական սկիզբը լուսավորված է եղել՝նաև՝ իմ նման մի  գեղջուկ պատանի Եսենինի լույսով,ապա ավելի

Ապրել Ես ինձ չեմ թողնի ընկած՝արնաքամ ու մենակ մեռնելու,ինքս ինձ շալակած, իմ տակ կորացած,ծալվող ծնկներով,չորեքթաթ,սողեսողքարշ

* * * «Թողեք տանեմ իմ խաչը,- ասում է,- թողեք, զի դեռ մինչև վերջ չեմ

(մինչ կինս սուրճը կբերի) Նախ-երգ Դարձել եք հեշտ ու հեշտաեռ,Օ՜, անճիգ բառեր․Հոսում եք չլուտ-չփլաղ,Անդուռ ու

*** չնայած ցավերինինձ լավ եմ զգումախորժակս տեղն էփսխումներ չունեմսրտխառնոց չկանույնիսկ մի քանի օր առաջհեծանիվ էի

Մոտեցող հեղափոխության ձայնը Սկզբում, երբ ամեն ինչ լուռ էր,մի ձայն կար գիշերվա մեջ՝տագնապալի, ներսը տակնուվրա

Քաղաքական գործիչ է այս առանձնյակը, Գործի անունն է պահպանել իր քամակը․ Ամենուր, ուր նրան ես

Կար-չկար, մի իտալացի մարդ կար,Ոմանք նրան համարում էին խաբեբա, խարդախ ու զեղծարար,Բայց նա չէր նեղանում,Քանզի