Բանաստեղծություն

ՀԱՅԱՍՏԱՆ Գիտես ինչ, Հայաստան,քեզ հետ մենք այնքաներկար ենք ապրել,որ մեր ծիծաղն ու լացըդարձել է մոր-մանկան

* * * Սերը երբեմն այսպիսին էլ է լինում՝աղքատ մարդու սառնարանի նման․առավոտյան բացում ես՝ բան

Բաժակները վե՛ր,ծաղիկները խոնա՛րհ,ես այս պարտված ժամանակիվավերագիրն եմ։ Սա մի երկիր է,որ դեռ ողբում է ծովից

***  Երբ երեսունն անց կինը մոտենում է պատուհանին,այն պահին, երբ որդին խաղաղ քնած է,կնոջ դեմքի

քաղաքային էլեգիա անիվների տակ տրորվածերկխոսություններ ենմայթ բարձրանում ջրահեղձի նման …օրվա մի սահման կագուցե երբ ամենաիրականացածերազներն

ԱՀԱ ԵՎ ԵՍ Ահա և ես, ձեռքս պարզածհեռացող հրեշտակների ետևից,որոնք երկնքի թափանցիկ դարպասների առջևծերանում են

Լույս է տեսել Մարիամ Կարապետյանի «Բնակություն» գիրքը, որը հեղինակի բանաստեղծությունների երրորդ ժողովածուն է։ Շապիկի ձեւավորումը՝

= արևա =  տարիներով տառապում էր գեղարքունիքի սառը արևի տակ մի կերպ աճող «սեմուշկան»։ասում էր՝ ես

* անքնություն ախր ես միայնկնոջս գիշերային խռմփոցներին էիիբր սովոր/խռովկանիս ցերեկայիններըշատ քիչ եմ լսել /հիմա էլէս

*** Երբ թիկունքդ հենեցիր ծառինև տնքացիր ցավից.երկնքի կապույտը,հայացքդ՝ մոլոր․․․արդյո՞ք զգացիր,որ ծառն այդ ես էի,գրկել թիկունքդկանգնել

ՆԵՐՍ ՈՒ ԴՈՒՐՍ Այս չորս պատերն են, երկու աթոռակ, մի փոքրիկ սեղան, վրան՝ գավաթում, կարմիր

Թամարաշենի սոխը ինձ լացացրեց Վալյա Այդարաշվիլին իրական կին է:Երբ նստեցրինք կիսակառույց տան խոհանոցում՝մերած մածունների տարաների