Բանաստեղծություն

Անքուն գիշերից Խաբված հույսերով, ընկճված հոգով,Վիշտն ու հոգսը սիրտս կաշկանդած,Ապրում են անշահ, ես միշտ տանջվելով,Տխուր

1.Սա ես եմ։ 2.Սա էլ եմ ես։ 3.Եվ սա եմ ես։ 4.Սա ծնողներս են։ Կարծես՝

FATUM Տիկին Էլիզի Հիշատակին Մութ ճանապարհին դեգերում է դեռ Հազարաչքանի Գաղտիքը Անմեղ, Խարխափելո՞ւ է-Մեծ բախտին

Այն ծննդյան օրը  Անմոռանալի ծննդյան օր էր՝ ամենասարսափելին։ Դատարկ էր նրա տեղը սեղանի մոտ։ Սեղանի կենտրոնում չկար

***…ձեռքս մեկնեցի դեպի ճերմակած-ալիք մազերը,մի քանի փշուր սպիտակ ամպ թափվեց հորս գլխից։Նա արդեն հրեշտակ էր.

Դիրիժաբլ Եկ  փախչենք այս երկրից՝ ծանր, ժանգոտ,հին խողովակներով, հին տանիքներով լի,Եվրոպան վարդագույն դիրիժաբլ էև կթռցնի 

*** Իմ որդին առաջին դասարանցի է,ամեն առավոտ նրան ուղեկցում եմ դպրոց՝ուսման, հեքիաթի, հույսերի ճանապարհով․․․Այդպես ինձ

մակ մենքծայրաստիճան անհանգստացած ենքտարածաշրջանում իրավիճակի սրացումիցև կոչ ենք անումանհապաղ դադարեցնելռազմական գործողությունները մենքցանկանում ենք հիշեցնելմեր անվտանգության

*** Եթե աշխարհի բոլոր ծառերըմիանային իրար,ինչպիսի մեծ մի ծառ կլիներ:Եթե աշխարհի բոլոր կացիններըմիանային իրար,Ինչպիսի մեծ

Խաչմերուկներ՝ գրելու համար Գրելը հորինել են պատմությունների համար,որոնք պետք է գլխից ռադ անել։Իրականությանը հանդիպելու համար:Ուղիղ

Վիշտք հայուն Փոխանակ քաղցր օրորներու, հայրենի՛ք,Օրրանիս քով մայրիկս ըզքեզ միշտ ողբաց,Համբույրին հետ շիթ մ՚ըզգացի արտասվաց,Աչերս

Ապոկալիպսիս Հե՜յ, դուք`«ճշտի» մեջ թաղվածներ.սեմուշկա լափող, գարեջուր խմող, ուղտի պես թքող, սևազգեստ, ակնոցավոր,քիթը ծուռ, անողնաշար,ճկույթի եղունգը ցցած`դասական քծնող, «մարդաչնման`