Պատմվածք

Հեռախոսը շարունակում էր համառորեն մոլեգնել, ուստի ես պոկ եկա Նատաշայից եւ վերցրի խոսափողը․-Յես, այ էմ

(Առաջին անգամ հրապարակվել է 2012 թվականին, «Գրողուցավ» կայքում եւ նույն թվականին ստացել «Գրողուցավի» մրցանակը) Այս

Սկզբում տանկը մի քիչ  վախեցնում էր Դավիթին: Հետո  ինքը տանկին սովորեց, տանկը՝ իրեն: Հարմարվեցին, հարազատացան,

Նրանք իսկական իդեալիստներ էին, երկուսն էլ` Նոր Անգլիայից, բայց ճիշտ կլինի պատմությունը սկսենք սկզբից՝ պատերազմից

Ձյունը շարունակում էր խոշոր փաթիլներով տեղալ։ Տասներեքամյա, սևահեր, խոշոր աչքերով տղան բացեց դոմիկի դուռը ու

Արյունոտ ապրիլի վերջերն էր։ Զենքերը լռել էին մասամբ, բայց դեռ կրակոցներն արձագանքում էին մեր ականջներում:

Քաղցած ու մրսող զինվորների փնթփնթոցից ազատվելու համար հրամանատարը մի բեռնատար տրամադրեց, որ գրաված շրջկենտրոնից սննդամթերք

Տասնվեց հարկանի նորակառույց մի շենք, որը բնակեցված է երիտասարդ զույգերով: Շենքը երկար է ու ունի

Էդ գիշեր Մոնիկան տունտեղը, երկու անչափահաս երեխաներին, իրենից տասնվեց տարով մեծ, բռնակալ ամուսնուն թողեց, փախավ

Մեկ, երկու, մեկ, երկու… Ինչ-որ հիմար սովորություն է դարձել հաշվել ոտնաձայներս, մանանավանդ երբ դրսում եմ

Մարոն բաժանվեց Սամոյից։ Նրանք երկու տարի էր, ինչ ամուսնացած էին, բայց թամամ մի օր իրար