Լուսինե Վայաչյան / Չոլերն ընկած, շշին հագած
Ալիսը պառկել էր դեմքով դեպի պատը, նա այդպես էր սիրում: Մեջքից նրան գրկած երիտասարդը խորը
Ալիսը պառկել էր դեմքով դեպի պատը, նա այդպես էր սիրում: Մեջքից նրան գրկած երիտասարդը խորը
Այսօր նույնիսկ իրենք իրենց ռադիկալ հետմարքսիստներ կոչողները հաստատում են, որ անջրպետ կա քաղաքակնության և բարոյականության
Մեր թայֆեն բիրջ ա, Մեր բիրջը՝ թայֆա, Ու դա շատ կայֆ ա։ Մեր մեջի բիջը՝