Բանաստեղծություն

*** Աշունն առաջ չի գնում,որքան էլ հին պատերազմը մաշվում է․․․Ոչ մի պատկերացում նրանց գնալու և

1.Ընդերքից եկողդղրդոցը ճռնչյունընմանեցրինքհրասայլերի հռնդյունի ֆիզիկայի ուսուցչուհինթե երկրաշարժ էփախեք մի կերպդասասենյակիցդուրս հորդեցինք հրճվանքներիս չափ չկարճոճվող նավի

*Քաղաքաշարժ էր.մորս՝ ներս անձրևող աչքերի մեջ,տեսա իմ կիսաքանդ օրորոցը,ու բաբախը նրա սրտիդեռ զնգում է իմ

*Ես հաղթանակիդ լուրը պիտի լինեիու սփռվեի աշխարհով…Ու կփարատվեինցավերը ամիս ու կես մխացող,կսպիանային վերքերը՝ հողի ու

1. Ես վերադառնում եմ անցյալ,տեսնում եմ պատերազմ բաց աչքերով,տղաները ընկնում են հերոսաբար,տղաների արյունը ներկում է

ԶԱՏԻԿ Միասնության կոչերիցհազար անգամ թանկ էբաժանարար գիծը՝իմ ու ձեր արանքում,Գրկախառնության մեջձեզ միաձուլվելուց՝զատումը ձեզնից,ձեզ սիրելուց՝ձեզ ատելը,զտվելը։

Կոմիտաս Հակոբյանը Արցախյան առաջին ազատամարտի հերոսներից է։ Լինեով արցախցի՝ դեռ մինչեւ կանոնավոր բանակի կազմակերպումը մասնակցել

Ձիգ Առավոտ կանուխ շանթ դասընկերուհիս խրամատների թարմ օդով խուժում է ներս։ Անահիտ, խրամատներում էի, Անահիտ, տես զինվորներս

Աշնանային երկար գիշերներից մեկն էլ ահա դանդաղ լուսանում էր։ Հեռուստացույցը ողջ գիշեր չէր անջատվել, լուրերի

*Փոքր քրոջ պես ձեռքս բռնած՝քայլում է հետս տարիների միջովանկախությունը։Ես նրան Սահմանադրություն,նա ինձ հեքիաթ է պատմում։Ու

Աղավնի Իաթաշվիլին Ես աղավնի Իաթաշվիլին եմ,Մ. Կոստավա 46/50-ի բնակարան 28-ումմեկ շաբաթ առաջ գրանցվեցի:Փողոցի կողմում՝ պատշգամբում

ինչ-որ անբարոյականի զավակ քեզ քծնեց ու պարծեցավ, երեւա՛ն, աղջի՛կս,ինչ-որ անբարոյականի զավակ խաղաց գրկումդ ու ցամաքեցրեց