Մահը/Արփի Ոսկանյան
Բժիշկն ասել էր, որ մայրիկի վիճակն արդեն լավ է, արդեն կարող է տեղափոխվել տուն։ Մայրիկն
Բժիշկն ասել էր, որ մայրիկի վիճակն արդեն լավ է, արդեն կարող է տեղափոխվել տուն։ Մայրիկն
Ուրիշ տուն, որտեղ ես երբեք չեմ ապրի, բայց որն իմ իսկական տունն է, այլ կյանք,
Հեղափոխության այն գեղեցիկ, ոգեւորությամբ լի օրերին ո՞վ կպատկերացներ, թե ինչ կարգի փորձություններ են պահված մեզ
Գրացը մեր հարազատ տունն էր դարձել։ Գրացի պատմական կենտրոնում գտնվող մեր տունը, որ մեզնից առաջ
Մենք վերադառնում էինք Գրաց ծանր մտքերով։ Ճանաչած Եվրոպան ու հոգեբանորեն պատրաստ հրաժեշտ տալու նրան։ Ճանապարհին
Սակայն, տարօրինակ էին մեր լվերը՝ անտեսանելի ու անզուսպ, երաժշտասեր ու նացիստ։ Թող ներեն ինձ մեզ
Ծնունդիս հաջորդ օրը մեզ զանգեց Գայանեն՝ ընթերցման եզրափակիչ մասում մեր հայրենասիրական իներտությունից բորբոքված ու մեր
Այս բլոգասերիալի ընթերցողներին դեռեւս նախորդ սերիաներից հայտնի է, որ սերիալի հերոսները առանձնակի մելոմաններ չեն, որ
Գունդան Ընթերցման հաջորդ օրը մեզ զանգեց նա՝ Ավստրիայի Գրաց քաղաքի բոլոր ներգաղթյալների, իրենց երկրներում դաժան
Ընթերցողը հավանաբար հիշում է, որ ավստրիական Գրաց քաղաքում կարճաժամկետ գրական ապաստան ստացած հայ գրողները դաժան
Մեր հաջորդ հանդիպումը Բիրգիտի հետ էր։ Բիրգիտը մի շատ համակրելի կին էր, գրող, ով նաև
Իվանան Ասուզայի հարևանն էր, կողքի սենյակում էր ապրում, մեզ հրավիրեց իր գործերը նայելու։ Գնացինք։ Ստվերներ