Նարինե Կռոյան/Սքանչելի մի տեղ գիտեմ ես Գանգեսի ափերին
Վիզը ծուռ էր: Մի խոսքով՝ մոզի էր ու կուրծք էր ուտում: Չգիտեր՝ դրախտն ինչ է,
Վիզը ծուռ էր: Մի խոսքով՝ մոզի էր ու կուրծք էր ուտում: Չգիտեր՝ դրախտն ինչ է,
Ես, իհարկե, խմող մարդ չեմ։ Եթե խմում էլ եմ, շատ քիչ, քաղաքավարությունից կամ էլ, երբ
Հա, այսօր ես երազ եմ տեսել շան մասին։ Նա քար էր լիզում, իսկ հետո վազեց
Հասմիկ Հակոբյան Գուրգեն Մահարու՝ երեսուն տարիների ընթացքում ստեղծված և 1966 թվականին լույս տեսած «Այրվող Այգեստաններ»
Հոդածը լույս է տեսել «Գրական թերթում», 1993 թվականի նոյեմբերի 12-ին։ Հրապարակվում է «Գրամարտ» նախագծի շրջանակներում՝
Մարդու ճանապարհներն անիմանալի են։ Ապրում ես, ապրում ու մի օր դուրս գալիս մեծ աշխարհ։ Նույն
Հովիկն այդպես էլ Հովհաննես չդարձավ, գոնե Հովո չդարձավ։ Կինը կարճ էր հագնում` տղամարդ չդարձավ, կնոջը
Գրականագետ Սուրեն Աղաբաբյանի՝ Գուրգեն Մահարու «Այրվող այգեստաններ» վեպի երկրորդ տարբերակին նվիրված հոդվածը լույս է տեսել
Գրականագետ Լեւոն Հախվերդյանի հոդվածը լույս է տեսել 1993 թվականին «Գրական թերթ»-ում։ Գուրգեն Մահարու «Այրվող այգեստաններ»
Ամառային արձակուրդից վերադառնում էի տուն՝ հանգստացած ու հանգստանալուց հոգնած։ Ավտոբուսը դեղին, հին, ճռճռան «Պազիկ» էր,
Հոդվածը տպագրվել է 1994 թվականին («Վարուժան», №3) եւ անդրադառնում է Մահարու վեպի շուրջ վերսկսված
Տարվա ամենասպասված գրական իրադարձությունը՝ Գրքի երևանյան չորրորդ փառատոնը, տեղի կունենա հուլիսի 30-ին, 31-ին և օգոստոսի