Գլխավոր

Հովիկ Աֆյան Սքարփիոնս, ավելի ճիշտ կարիճ դեմքով նստել էի պահեստայինների նստարանին ու Դավիթ Տուրաշվիլիի «Ջինսի

Իզաբելա Ավետյան -Ահա և վերջ,- ասաց մի ծեր և իմաստուն ձի, տեսնելով առաջին ավտոմեքենան։              -Ահա և

Հիշողության գինը Դպրոցի ճանապարհը միշտ նույնն էր՝ քարքարոտ, վարի գնացած ասֆալտի կտորտանքներն այս ու այն

Մարոն բաժանվեց Սամոյից։ Նրանք երկու տարի էր, ինչ ամուսնացած էին, բայց թամամ մի օր իրար

Քովիդ19-ի պատճառով հայտարարված լոքդաունին են դեմ, թե ոստիակնության դաժանությանը, ԱՄՆ-ն համակած  բողոքի ցույցերը հիմնված են

—Հայր մեր,Եթե ինձ հիշում ես,Մի անգամ հանդիպել ենքԷն ամենասկզբումԵս 50 սմ հասակ ունեի,3 կիլոգրամից մի

Ժանտախտի դեմ պայքարի միակ միջոցն ազնվությունն է։ Ալ. Կամյու Ասելիքս դժվարությամբ էր միս ու արյուն

***Քաղաքում մարդիկ բախվում են միմյանց ու կոտորակվում,բայց մանրամասների մեջ մտնելու ժամանակ չկա:Քաղաքում կյանքը մասնատվում է

Մենք պիտի դադարենք կարծել, որ Covid-19 ի համավարակի տարածման գագաթնակետից հետո ամեն բան աստիճանաբար կվերադառնա

*ավե Բանաստեղծությունմահվան գնացողներըողջունում են քեզախ *արհեստական շնչառությանոչ մի սարքայլևս չի փրկիիմ զառամյալ մուսայինախ *ջահել մուսաներոգեղեն

Համալսարանական իմ կյանքի ակտիվությունը ուղիղ համեմատական էր տրամադրությանս անկումներին ու վերելքներին, եղանակի տեսությանը, պայմանավորված գիշերը՝

Այժմ, երբ վիրտուալությունը ներխուժել է մեր առօրյա և գրավել դաշտը, գրական զարգացումներն ու գործընթացները ևս