Գրիգոր Գրիգորյան/ Հուդայի երկրորդ գալուստը
«Իսկական գրողը միշտ էլ մոլի ընթերցող է։ Սկզբում կարդում է հաճույքի համար, հետո սովորում է,
«Իսկական գրողը միշտ էլ մոլի ընթերցող է։ Սկզբում կարդում է հաճույքի համար, հետո սովորում է,
Գրիգոր Գրիգորյան Ես Գրիգորն եմ։ Ես Կորոնաթիմի խաղացող եմ։ Ես սիրում եմ այս խաղը։ Սիրում
Ֆուտբոլային խաղադաշտերում խաղի վերջին րոպեներին բազմաթիվ զավեշտալի դեպքեր են տեղի ունենում։ Ֆուտբոլիստները հոգնում են, մաշվում,
Վերջապես ես դիմակ ձեռք բերեցի և իմ կյանքն արդեն կհեշտանա։ Զգուշորեն մտա դեղատուն, ճմրթված դրամապանակիցս
Ձայնս ո՞նց է, ռա՛ս, ռա՛ս, ռա՛ս։ Լավ է ոնց որ։ Սեղանը դնենք դաշտի կենտրոնում, դաշնամուրն
Լվաց, թաթիկները լվաց։ Չէ, ԵԶակի ցեղատեսակի առյուծի ալբինոս ձագուկների թաթիկների մասին չի խոսքը, դրանց թաթիկներն
Պիտ խփենք գնդակըինչքան ուժ ունենք,որ ջարդենք թագն ուԿորոնին վառենք․․․մեր խաղաղ խաղըանկորոն վարենք․․․ Մեր թիմի «դվիժոկ»-ի՝
Տարօրինակ խաղաղություն է իջել երկրագնդի վրա։ Վտանգավոր հակառակորդը չի հանդարտվում, տարբեր ուղղություններով խոցոտում է, բզկտում,
Մմմդաաա՜․․․ Դեռ Սովետից ժառանգած ուրախության էսպիսի պոռթկումով ժպիտը դեմքիս մտածում եմ, թե՝ ա՛յ բալամ, էս
«Կառավարությունն արդեն անզոր է պայքարել: Բոլոր ռեսուրսներն իրենց սահմանին են հասել և աղքատիկ գործիքակազմը, որի
«Ա՛յ քեզ խաղ, ա՛յ քեզ թիմ,- Գրողուցավի կենտրոնում հպարտ կանգնած հիանում եմ մեր թիմով, նրա
Մեր թիմի ավստրիացի աջ պաշտպան Պետեր Հանդքեն Նոբելյան բանախոսության երկրորդ նախադասությունում ոսկեղենիկ գերմաներով ասում ա․