Պատմվածք

Ֆրիդա Աղաջանյանի անկենդան մարմինը ամառային սաստիկ շոգի պայմաններում երկու օր մնացել էր բնակարանի հատակին, և

— Խաչուլի՛կ, արի տեսնենք, բալա՛։ Կանգնի մեջտեղում՝ իմ ու Ջուլիկ տոտայի դիմաց, շորերդ ուղղի, գլուխդ`

Արդեն բավականին ժամանակ արթնացել, աչքերը փակ փորձում էր համատարած ժխորի և մերթընդմերթ կոչ հիշեցնող բղավոցների,

Կա՛րճ կապեմ․ այնպես կարճ, ինչպես Փռի թաղի Կարպետն արեց Արսենի հետ «ռազբոռկի» ժամանակ։ — Քյասա՜ր,

Պարոն Կարպիսը 1947 թվականի ներգաղթյալներից էր:  Աստծո ամեն առավոտ Կարպիսն անիծում էր այն շոգենավը, որ

Իրենց յոթանասուն տարվա ընկերությունը պահում էին հեռախոսով։ Հա՛, յոթանասուն տարվա․ մանկության ընկերուհիներ  էին, երկուսն էլ՝

Հացի փռի խանութի դուռը բացվեց, միջին տարիքի մի կին, ալյուրոտ գոգնոցն արձակելով, թափ տվեց այն,

«… Մի՞թե սա կրակից ազատված խանձողը չէ»։ Զաքարիա 3.2 Մահն ամենուր է, նա տապկնոցի է

Օր մը օրանց Կակքո տունը նստած ու ժում մը հաց կերած մարդ չէր։ Արդեն, տանը

Սյունիքի կանաչ լեռներում էր ապրում մեր փոքր ու մեծ ընտանիքը։ Այնքան փոքր, որքան Սուսիկի օրորոցը,

Զեկույց #22644ԵրեքշաբթիՇարժը՝ 512 մարդ Երեկվա զեկույցում տվյալներ չկան։ Տարօրինակ է։ Ծրագրային թարմացման ժամանակն է երևի։ 

Մարտիկի  դին կհավերժանա այնտեղ, որտեղ իր վերջին մտքերն էին, վերջին ջղաձգումները և վերջին ափսոսանքը: Հետո