Պատմվածք

Դեկտեմբերի վերջին օրերն են․ նոր տարվան մնացել է մի քանի օր։ Երևանի գլխին կախված երկամսյա

Թաղման թափորն արդեն գերեզմանից հետ էր գալիս։Մենք սեղանն արդեն   պատրաստել էինք։ Վարդը լուռ ջուր

-Աշո՛տ․․․ -Ահմե՛դ․․․ Նրանց միջև, մոտիկ, հեռավոր մի տեղ կանգնեց մահը։ Լարված իրար էին նայում՝ մահվան

Շուշին` բակի բարձրահասակ թթենին, ծեր բակի ամենաջահել բնակիչներից էր: Տարիքով գուցե մեծ էր, բայց շատ

1 Տղան քանի օր է` գալիս էր Բլուր: Ման էր գալիս արահետներով, կանգնում էր տապանաքարերի

– Մի օր ծով կգնանք,- ասում էր մերս ու հերթական 500 դրամանոցը նետում բանկայի մեջ։

Նորից ամառ էր։ Սերինեն սովորություն ուներ ամեն ամառ հագուստից բացի վերադասավորելու նաև անձնական իրերը՝ փաստաթղթերը,

Սաքոյի մանկամարդ կինը` շարժուն, ճտպտան մի արարած, ներս ընկավ քրոջ տուն, շեմին գայթած փափլիկ շան

Արփին միացրեց թարթիչն ու, կտրելով Տիգրան Մեծ պողոտան, մոտեցավ Հանրապետության Հրապարակի շրջանին։ Մի քանի մեքենայի

Խաղաղությունը վերահաստատված էր, և թունդ ելած սիրտերը սկսած էին հանդարտիլ. գյուղը գրեթե մոռցած մոլեգնության և

Գագոյին 2 ժամ առաջ էին թաղել, ու գյուղի ավանդույթների համաձայն քելեխի սեղանին միայն տղամարդիկ էին

(հույժ գաղտնի) Ահազանգը Լուրը, թե աշխարհի ամենակարևոր գիրքը կեղծիք է, տարածվեց կայծակնային արագությամբ։ Աստված մարդուն