Գիր

***Իմ  ու քրոջս մանկությունը՝հումորային պատում ․ինձ կհասկանան նույն հիշողությունն ունեցող աչքերը,արթնացնեմ ձեր ներսում քնած հավքերին․փակեք

*մարդիկթըմրամոլենուխաղամոլխադամոլութմրամոլմարդիկ անբախտ են, որ հավատում են բախտինմարդիկ կիսատվել են արդենու կիսատվում են անվերջ՝տիեզերքի մեծանալուն զուգընթացմարդիկ

Մաս 1. Նույն քաղաքն է ու ես, նարինջներ սեղանին ու մատներիս պես բարակ ծուխը սիգարետի,

Մինչև Գերմանիան մեզ կթարգմանի, Ես իմ Գերմանիան թարգմանեմ էստեղ… Ա Ֆրանկֆուրտում իջանք                ճիշտ ժամանակին.Առնիմ Բոգատսկին               մեզ դիմավորեց. Մեքենայով

Խավարի մեջ քայլում էր Կիևյան կամրջով: Գիշերվա հազարն էր, ու փողոցը լրիվ դատարկ էր,  միայն

Հոգնել եմ ամեն ինչից և հենց դրա համար որոշել եմ գնալ այդ քայլին: Հիմա այնքան

*** Դու կարող ես գծանշելկյանքիդ բոլոր ուղիները,և ամենևին ոչ դեպի ապագա։Հիշիր՝ թռչունը, որ ճախրում է,ոտնահետք

Մահճակալի տակից, որին պառկած ես,դուրս են սահում ձեռքերը նախնիների՝տղամարդկանց ու կանանց։Նրանք սահում են քո մարմնի

Artkvartal սրճարանումինձ հետ էինՊիկասոն, Դալինու Սարյանըցախավել, հին ջահեր,ցանկապատու էլի խառը իրերխառը մտքերքո մասին,առանց քեզև ոչ