Բանաստեղծություն

ափսոս, հայրենի՛ք,բառերի գերեզման ես,կոր ողնաշար ես,մենք կիսում ենք այս վիշտը թե՛ հիմա, թե՛ միշտ շատը

աչքերդ բացում ես՝լույսը ծակեց.ես եմ:ձայների հաճախականությունըտատանում ա հավասարակշռությունդ.ես եմ:օդը անցնում ա քթովդ,մրմռացնում մազանոթներդ.ես եմ:լցվում ա

Ավգուստա Լաարը ապրում է Վիեննայում և Մյունխենում։ Նրա ստեղծագործությունը ներառում է արվեստի տարբեր ճյուղեր եւ

քանդված։քաղաք։ մոխրաման։ սիգարետ։ կիսահանգ։աչքերիս մեջ ժպիտ։ ծածուկ օրեր։ անլամազ։գրվելու ճիգեր։ պատշգամբից։թափ առնելու անփորձություն։ -ինձ թափ

* Զրուցելով Արփի Ոսկանյանի հետ1 եւ ահա երկնքից փետուրներ են թափվում`սրածայր ու փարթամ, նրանցով լույսն

Գերլինդե Հաքերը ժամանակակից ավստրիացի գրող, նկարիչ և գրական ակտիվիստ է, որը բնակվում է Վիեննայում։ Նա

*** ու տխրությունդ բարեկործանկգրի դեռ չեկած ձյան վրա այս բառերը։ *** երազունա՛կս,լացս գալիս է այդ

ՊԱՏՐԱՆՔ Նա այնքան հզոր է, որ կարողանում էծիծեռնակի աչքի մեջ սպանել գարունը,թրատել՝ Աստծո կոկորդում ապրող

ՀՐԱԺԵՇՏ Փոքր ես չափերով,Բայց ո’չ այնքան,Որ ինձ հետ տանեմ,Վախենում եմ՝Ճանապարհին քեզ ինձնից խլեն.Ինչպե՞ս կապրես օտարության

Զուլեզու Իմ հռու,Իմ մենու,Իմ լուսա,Իմ հուսա,Քո հանդեպ իմ սերըԴեռ չունի իր լեզուն։ Իմ միո,Իմ անգուշ,Իմ

* ես ուզում եմ վերադրվեն երկինքն ու հողըես ուզում եմ արեւը գիշերը ելնիես ուզում եմ