Էկա Քեւանիշվիլի/Այդ սերը նման էր տոնածառը հավաքելուն
Այն ծննդյան օրը Անմոռանալի ծննդյան օր էր՝ ամենասարսափելին։ Դատարկ էր նրա տեղը սեղանի մոտ։ Սեղանի կենտրոնում չկար
Այն ծննդյան օրը Անմոռանալի ծննդյան օր էր՝ ամենասարսափելին։ Դատարկ էր նրա տեղը սեղանի մոտ։ Սեղանի կենտրոնում չկար
***…ձեռքս մեկնեցի դեպի ճերմակած-ալիք մազերը,մի քանի փշուր սպիտակ ամպ թափվեց հորս գլխից։Նա արդեն հրեշտակ էր.
Դիրիժաբլ Եկ փախչենք այս երկրից՝ ծանր, ժանգոտ,հին խողովակներով, հին տանիքներով լի,Եվրոպան վարդագույն դիրիժաբլ էև կթռցնի
*** Իմ որդին առաջին դասարանցի է,ամեն առավոտ նրան ուղեկցում եմ դպրոց՝ուսման, հեքիաթի, հույսերի ճանապարհով․․․Այդպես ինձ
մակ մենքծայրաստիճան անհանգստացած ենքտարածաշրջանում իրավիճակի սրացումիցև կոչ ենք անումանհապաղ դադարեցնելռազմական գործողությունները մենքցանկանում ենք հիշեցնելմեր անվտանգության
*** Եթե աշխարհի բոլոր ծառերըմիանային իրար,ինչպիսի մեծ մի ծառ կլիներ:Եթե աշխարհի բոլոր կացիններըմիանային իրար,Ինչպիսի մեծ
Խաչմերուկներ՝ գրելու համար Գրելը հորինել են պատմությունների համար,որոնք պետք է գլխից ռադ անել։Իրականությանը հանդիպելու համար:Ուղիղ
Վիշտք հայուն Փոխանակ քաղցր օրորներու, հայրենի՛ք,Օրրանիս քով մայրիկս ըզքեզ միշտ ողբաց,Համբույրին հետ շիթ մ՚ըզգացի արտասվաց,Աչերս
Ապոկալիպսիս Հե՜յ, դուք`«ճշտի» մեջ թաղվածներ.սեմուշկա լափող, գարեջուր խմող, ուղտի պես թքող, սևազգեստ, ակնոցավոր,քիթը ծուռ, անողնաշար,ճկույթի եղունգը ցցած`դասական քծնող, «մարդաչնման`
ՀԱՅԱՍՏԱՆ Գիտես ինչ, Հայաստան,քեզ հետ մենք այնքաներկար ենք ապրել,որ մեր ծիծաղն ու լացըդարձել է մոր-մանկան
* * * Սերը երբեմն այսպիսին էլ է լինում՝աղքատ մարդու սառնարանի նման․առավոտյան բացում ես՝ բան
Բաժակները վե՛ր,ծաղիկները խոնա՛րհ,ես այս պարտված ժամանակիվավերագիրն եմ։ Սա մի երկիր է,որ դեռ ողբում է ծովից