Օֆելի Դալաքյան/Վարսավիր Սամոն
Օրվա մեջ մի քանի անգամ Սամվելենց տան դուռը բացվում-փակվում էր։ Անկախ եղանակային պայմաններից` Սամվելն աշխատում
This is an optional category description
Օրվա մեջ մի քանի անգամ Սամվելենց տան դուռը բացվում-փակվում էր։ Անկախ եղանակային պայմաններից` Սամվելն աշխատում
Դիգ Հոլն արդեն պատրաստվում էր հագնել գիշերանոցն ու մտնել տեղաշոր, ուր նրան սրտատրոփ սպասում էր
Յասամանները Երևանում ծաղկել են: Նայում եմ ավտոբուսի ուղևորներին. արդեն երեսուներրորդ անգամ եմ հայացքս պտտեցնում նրանց
Երեկ ճաշարանում նապաստակ կերա։ Ոչինիչ, կերվավ։ Սկզբում, սակայն, քանի որ անսովոր էր, մտածեցի, որ վրաս
Զարմանալի էին մարդիկ ապրում նախկինում: Ասենք, հարյուր տարին երկար ժամանակ չէ, բայց տեսեք, թե ինչ
Հաճախ, իսկ ավելի ստույգ՝ միշտ, գրոհին հետևում է նահանջը, և երբեք՝ հաղթանակը, որովհետև հաղթանակը միշտ
Ամբողջ աշխարհն է ստեղծված քեզ ցավեցնելու համար: Քո խնդիրն է` գործ ունենալ նրանց հետ, որոնց
Երեկ, գրողը տանի, մազ էր մնացել՝ ուշանամ գործից։ Կարևորը՝ ժամանակին դուրս եկա։ Թեյ խմեցի։ Իջնում
Անկեղծ ասած, ես տանն եմ նախընտրում հիվանդ պառկել։ Ինչ խոսք, հիվանդանոցում միգուցե ավելի լուսավոր է
Երբ մարտական հենակետի հանձնում-ընդունումը կատարվեց, ծանր զենքը բարձրացրին ու տեղադրեցին դիրքում, զենք-զինամթերքը դասավորվեց զինանոցում ու
Օրերս գնացի պահեստ։ Վառելափայտ գնելու: Կես սաժեն կաղամախի առա ու դառնացած մտածում եմ. «Կացին էլ
․․․Պատմության անիվն արդեն պտտվել է վերջնականորեն, վերադարձ հնին չի՛ լինելու: Կքած դիրքից մենք ոտքի ենք