Տաթևիկ Դեբենց

ափսոս, հայրենի՛ք,բառերի գերեզման ես,կոր ողնաշար ես,մենք կիսում ենք այս վիշտը թե՛ հիմա, թե՛ միշտ շատը

*** ու տխրությունդ բարեկործանկգրի դեռ չեկած ձյան վրա այս բառերը։ *** երազունա՛կս,լացս գալիս է այդ

*** լուսավո՛ր իմ մենություն,չտեսնվա՛ծ,չգրվա՛ծ,չեղա՛ծ,պատմի՛ր այսպիսով, թե ոնց ես շրջում ամեն մայթով`արհամարհելով մեքենաներ հազարավոր,լուսացույցեր, լուսամուտներ, լուսաելներ

1 -Այսինչ գյուղում այսինչ թվին մեծ ջրհեղեղ եղավ։ Ողջ հողը ջրից մինչև է՜ն գլուխը կուշտ