Պետրոս Դուրյան

Վիշտք հայուն Փոխանակ քաղցր օրորներու, հայրենի՛ք,Օրրանիս քով մայրիկս ըզքեզ միշտ ողբաց,Համբույրին հետ շիթ մ՚ըզգացի արտասվաց,Աչերս

Մինչ բռնության՝ ընկա՜ն արյան դարերը,Աշխարհմ՛ը կա արցունք թափող սարերը,Արյամբ պղտո՜ր դեռ գետերուն ափունքը.Չը դադրեցավ դեռ

Չարենցի ամենասիրված բանաստեղծություններից է․ Լուսամփոփի՜ պես աղջիկ՝ աստվածամոր աչքերով,Թոքախտավոր, թափանցիկ, մարմինի պես երազի.Կապո՜ւյտ աղջիկ, ակաթի