Էմիլի Դիքինսոն

591 Երբ ես մեռնում էի, Ճանճ բզզաց,Անդորրը սենյակումՃիշտ նույն անդորրն էր, ՓոթորկիցԱռաջ է որ լինում։

258 Շեղ է ձմռան կեսօրինՇողն ընկնում այնպես,Որ ճնշում է ՏաճարիՂողանջների պես։ Երկնային խոցումից խորՍպի էլ