Աշխեն Քեշիշյան/Ես սիրում եմ, երբ լսում ես ինձ
*** Հորդ անձրևում է.Ճնճղուկները իմ բակիխնձորենու վրայից գնում են,ես չգիտեմ ուր։Ճնճղուկներ չկան,ճերմակ ծաղիկներ են հայտնվելխնձորենուս
*** Հորդ անձրևում է.Ճնճղուկները իմ բակիխնձորենու վրայից գնում են,ես չգիտեմ ուր։Ճնճղուկներ չկան,ճերմակ ծաղիկներ են հայտնվելխնձորենուս
***…ձեռքս մեկնեցի դեպի ճերմակած-ալիք մազերը,մի քանի փշուր սպիտակ ամպ թափվեց հորս գլխից։Նա արդեն հրեշտակ էր.
*** Երբ երեսունն անց կինը մոտենում է պատուհանին,այն պահին, երբ որդին խաղաղ քնած է,կնոջ դեմքի
*** Երբ թիկունքդ հենեցիր ծառինև տնքացիր ցավից.երկնքի կապույտը,հայացքդ՝ մոլոր․․․արդյո՞ք զգացիր,որ ծառն այդ ես էի,գրկել թիկունքդկանգնել