Աշխեն Քեշիշյան

*** Դու կարող ես գծանշելկյանքիդ բոլոր ուղիները,և ամենևին ոչ դեպի ապագա։Հիշիր՝ թռչունը, որ ճախրում է,ոտնահետք

*** Հորդ անձրևում է.Ճնճղուկները իմ բակիխնձորենու վրայից գնում են,ես չգիտեմ ուր։Ճնճղուկներ չկան,ճերմակ ծաղիկներ են հայտնվելխնձորենուս

***…ձեռքս մեկնեցի դեպի ճերմակած-ալիք մազերը,մի քանի փշուր սպիտակ ամպ թափվեց հորս գլխից։Նա արդեն հրեշտակ էր.

***  Երբ երեսունն անց կինը մոտենում է պատուհանին,այն պահին, երբ որդին խաղաղ քնած է,կնոջ դեմքի

*** Երբ թիկունքդ հենեցիր ծառինև տնքացիր ցավից.երկնքի կապույտը,հայացքդ՝ մոլոր․․․արդյո՞ք զգացիր,որ ծառն այդ ես էի,գրկել թիկունքդկանգնել