Ռուբեն Ներսիսյան

*մարդիկթըմրամոլենուխաղամոլխադամոլութմրամոլմարդիկ անբախտ են, որ հավատում են բախտինմարդիկ կիսատվել են արդենու կիսատվում են անվերջ՝տիեզերքի մեծանալուն զուգընթացմարդիկ

*Երջանկության համար բավարար չէ երազելը։Քամին կանգնել է մատներիդ արանքում, դժվար է դրանք շարժելը։ Եվ թեքում

ՄԱԹԱՆԱԼԻԶ Այս ամենը կվերջանա շատ արագ, սեր իմ—առանց լավ սրված մատիտիդեկարտյան հարթությանաբսցիսների եւ օրդինատների կանխորոշմանգրաֆիկի

***  ընկերներ չեն լինում, ախպերս,կամ լինում են, բայց արջ ուտում ու քնում են, ես կասեի` լափում

/վավերագրական, փորձարարական պատմվածք-էսսե/ *** լռություն՝ ողջերիԳԵՐԵԶՄԱՆՈՑ։ *** Երկրորդ դասարան էի, երբ իմացա մեր քաղաք տեղափոխվելու մասին։

Ամեն ինչ ավարտվեց, եւ ոչինչ չէր սկսվել։Հ․ Էդոյան ***    Առավոտ ա։ Բոլոր օրերի պես՝ սովորական

Ապոկալիպսիս Հե՜յ, դուք`«ճշտի» մեջ թաղվածներ.սեմուշկա լափող, գարեջուր խմող, ուղտի պես թքող, սևազգեստ, ակնոցավոր,քիթը ծուռ, անողնաշար,ճկույթի եղունգը ցցած`դասական քծնող, «մարդաչնման`