Մարինա Գևորգյան

Աշնան վերջին օրերին Գյումրիում անձրևները չէին դադարում։ Երբ երկինքը վերջապես որոշում էր շունչ քաշել, աղավնապահ

*** Այստեղ զինվորը խրամատում հիշում է ծնկած օրորերգող մորը, և թշնամու գնդակը  անցնում է կողքով,

Ալեքսեյ Բորզենկոն ռուս ռազմական լրագրող է, թեժ կետերից լուսաբանել է առաջին եւ երկրորդ չեչենական պատերազմները,

*Ես հաղթանակիդ լուրը պիտի լինեիու սփռվեի աշխարհով…Ու կփարատվեինցավերը ամիս ու կես մխացող,կսպիանային վերքերը՝ հողի ու

Աշնանային երկար գիշերներից մեկն էլ ահա դանդաղ լուսանում էր։ Հեռուստացույցը ողջ գիշեր չէր անջատվել, լուրերի

*Փոքր քրոջ պես ձեռքս բռնած՝քայլում է հետս տարիների միջովանկախությունը։Ես նրան Սահմանադրություն,նա ինձ հեքիաթ է պատմում։Ու

Հատված «Չեռնոբիլյան աղոթք․ ապագայի քրոնիկոն» գրքից Ձեզ փաստ՞եր են հարկավոր, այն օրերի մանրամասնե՞րը, թե՞ իմ

Իզաբելա Ավետյան -Ահա և վերջ,- ասաց մի ծեր և իմաստուն ձի, տեսնելով առաջին ավտոմեքենան։              -Ահա և

-Վո պու չըն տա(չին․՝ես չգիտեմ),գնացեք գտեք բերման ենթարկեք ,լի կըա(հենց հիմա),- այս գոռգոռոցներից հաստագլուխ զինվորների

Այն օրից,երբ իմ պասով մտա դաշտ,անցել է քառասունյոթ պաս, էդ ընթացքում «մեկուսացիա» սերիալի երկու սեզոն

Ես խաղաղ նստած էի ինձ համար, գնդակս քցում-բռնում էի, ալկոգելված նյարդահամակարգով առաջին պարբերությունը համարյա մտքում

Բա՜րև, ֆուտբոլակարդացյալ մարդիկ։ Իհարկե, իմ գնդակ վարելը մի քիչ երկար տևեց, բայց ես էլ բոլորի