Մարինա Բաղդագյուլյան

-Դեդո, բա մի վենդդ շտեղ ա՞: Չնայած անգիր գիտեի, որ դեդոյիս ոտքը «հենա նեմեցին աշկումը»,

«Ուշադրություն-ուշադրություն…» ,- փակցրել էին շքամուտքի դռներին: – Իսկ ինչու՞ էին գրել՝ ընդամենը երկու օրով են փակում:

Շուշի, Հադրութ, Մեհրիբան, Լաչինը՝ Քարվաճառ, Նիկոլ, բայրաքթար, Հայաստան, Էրդողան, Ջեբրայիլ, չէ՛՝ Ջրական, Պուտին, Բաքու, զգետնել,

Երեքն էին՝ վարդագույն, դեղին, կանաչ։ Դեղինն ամենաաղմկոտն էր։ Վախենում էինք բաց թողնել սենյակում․ ամեն դեպքում,