Հրաչյա Սարուխան

ՎԱՀԱՆ ՏԵՐՅԱՆ *** Ձյունը մանում է բարակ,Ցած է իջնում թել-թել.Քաղցր է նստել անկրակՔեզ հետ հինը

ԶՐՈ ԺԱՄ Սահմանների սահքը համընկնում է:Անհնար է դառնում դեմքդ վերհիշելը:Արտասուքի նման ժամն ընկնում է,Ու այտերն