Արփի Ոսկանյան/Ամուսնացած կնոջ Վալենտինը
Զուլեզու Իմ հռու,Իմ մենու,Իմ լուսա,Իմ հուսա,Քո հանդեպ իմ սերըԴեռ չունի իր լեզուն։ Իմ միո,Իմ անգուշ,Իմ
Զուլեզու Իմ հռու,Իմ մենու,Իմ լուսա,Իմ հուսա,Քո հանդեպ իմ սերըԴեռ չունի իր լեզուն։ Իմ միո,Իմ անգուշ,Իմ
Երբ երկրաշարժը եղավ, ես հինգերորդ դասարանում էի սովորում, աշխարհագրությունից երկու օր առաջ էինք անցել երկրաշարժերի
Լիզա Գոլդշմիդտը ծնվել է 1993 թվականին Գերմանիայի Ֆրայբուրգ իմ Բրայսգաու քաղաքում, սովորել է Կառլսռուեի Գեղարվեստի
591 Երբ ես մեռնում էի, Ճանճ բզզաց,Անդորրը սենյակումՃիշտ նույն անդորրն էր, ՓոթորկիցԱռաջ է որ լինում։
Նվիրում եմ Մովսես Մանուկյանին Ահա նա, նստած իմ տան բակում, եկել է ուտելիքի հոտի վրա,
Մահճակալի տակից, որին պառկած ես,դուրս են սահում ձեռքերը նախնիների՝տղամարդկանց ու կանանց։Նրանք սահում են քո մարմնի
Բժիշկն ասել էր, որ մայրիկի վիճակն արդեն լավ է, արդեն կարող է տեղափոխվել տուն։ Մայրիկն
Կյանքը բանտում սկսել էր հիշեցնել Զապելին իր դպրոցական կյանքը։ Երկու տեղում էլ բոլորը ճնշված էին։
Այդ դեպքից հետո անկարելի էր, որ գնար դպրատուն։ Բայց տանը մնալը նույքան, եթե ոչ ավելի
Հաջորդ օրը, երբ մայրը չմիացավ տնեցիների առաջին սրճախմությանը, Զապելը կանխազգացում ու անհանգստություն ունեցավ, որ մայրիկի
7 Արթնացավ ցրտից։ Չէր էլ հասկանում՝ ինչպես էր քնել։ Նույնիսկ իր ամառային վերարկուն չէր գցել
«Մենք ձեզ կզանգահարենք»՝ այսպես է վերնագրել Արփինե Վարդանյանը իր անդրանիկ գիրքը՝ պատմվածքների ժողովածուն, որի նախաբանը