Արփի Ոսկանյան

591 Երբ ես մեռնում էի, Ճանճ բզզաց,Անդորրը սենյակումՃիշտ նույն անդորրն էր, ՓոթորկիցԱռաջ է որ լինում։

Նվիրում եմ Մովսես Մանուկյանին Ահա նա, նստած իմ տան բակում, եկել է ուտելիքի հոտի վրա,

Մահճակալի տակից, որին պառկած ես,դուրս են սահում ձեռքերը նախնիների՝տղամարդկանց ու կանանց։Նրանք սահում են քո մարմնի

    «Մենք ձեզ կզանգահարենք»՝ այսպես է վերնագրել Արփինե Վարդանյանը իր անդրանիկ գիրքը՝ պատմվածքների ժողովածուն, որի նախաբանը

258 Շեղ է ձմռան կեսօրինՇողն ընկնում այնպես,Որ ճնշում է ՏաճարիՂողանջների պես։ Երկնային խոցումից խորՍպի էլ

Օրերս «Գրողուցավի» թղթակիցը փողոցում պատահաբար հանդիպեց Գրքի երեւանյան փառատոնի «պոեզիա» անվանակարգի ժյուրիի անդամ Արփի Ոսկանյանին,

– Դա կարող էր լինել միայն Հայաստանում,- ասում ենք մենք։– Դա կարող էր լինել միայն

Սիրային Իմ հռու,Իմ մենու,Իմ լուսա,Իմ հուսա,Քո հանդեպ իմ սերըԴեռ չունի իր լեզուն։ Իմ միո,Իմ անգուշ,Իմ

Օսվալդ Մչալին ծնվել է 1940 թվականին, Հարավաֆրիկյան հանրպետությունում, ստեղծագործում է զուլու, անգլերեն և աֆրիկանս լեզուներով։ 

Ասենք, մարդը ինչ-որ բանի մասնագետ է։ Եթե լավ մասնագետ է, ինչ-որ պահից սկսում է հարգանք

«Հայլուրը» ոստիկանության կենտրոնական բաժնի հետ համատեղ ռեպորտաժների շարք էր ներկայացնում՝ նպատակ ունենալով պատկերել Ազատության հրապարակում

(Գրություն՝ զետեղված «Անտերուդուս» գրքի կազմի վրա) Նախաբաններն ու վերաջաբանները լինում են երկու տեսակի՝ նրանք, որ