արձակ բանաստեղծություն

Մուրազ ․․․մուրազս փորումս մնաց ․․․ ողբերգություն է, այո՛ ․․․ ու խնդալու, փորիս մեջ խուտուտ են

Եկո՛ւր, ով գիշեր. եկո՛ւր քու սև քղանցքներովդ աշխարհը ծածկէ՛, քու զովութեանդ մէջ մարէ՛ վերջալոյսին յետին

* Կրտսեր քրոջս սիրած գույնը կարմիրն էր։ Սալիկապատ, գեղեցիկ բաղնիքում, կախիչի ոսկեգույն, վրան քրոջս անունը

Սյուզիկներն ու վարդերը Կեսգիշերից մի քիչ անց Ֆորշը ռադիոյի հեռու ծայրին փորձում է կեսգիշերը փոխել։