արձակ բանաստեղծություն

Եկո՛ւր, ով գիշեր. եկո՛ւր քու սև քղանցքներովդ աշխարհը ծածկէ՛, քու զովութեանդ մէջ մարէ՛ վերջալոյսին յետին

* Կրտսեր քրոջս սիրած գույնը կարմիրն էր։ Սալիկապատ, գեղեցիկ բաղնիքում, կախիչի ոսկեգույն, վրան քրոջս անունը

Սյուզիկներն ու վարդերը Կեսգիշերից մի քիչ անց Ֆորշը ռադիոյի հեռու ծայրին փորձում է կեսգիշերը փոխել։