Գիր

Զուլեզու Իմ հռու,Իմ մենու,Իմ լուսա,Իմ հուսա,Քո հանդեպ իմ սերըԴեռ չունի իր լեզուն։ Իմ միո,Իմ անգուշ,Իմ

– Մա՛մ, կլինի՞ նստենք, հոգնեցի, ծարավ եմ, ջուր կառնե՞ս,- վիճակս ավելի ծանրացնելու համար մի հոգոց 

Ինչ-որ անհասկանալի նահանջ կա ներսումս։ Հիշողությունս դանդաղ հետ-հետ է գնում  դժվարանցանելի ճանապարհը չհաղթահարող  մեքենայի պես,

«Մենք մի օր ուրիշ մոլորակում կհայտնվենք»,-ասում էր  Նվարդը։ Նման պահերին նայում էի ու տխուր ժպտում։

* ես ուզում եմ վերադրվեն երկինքն ու հողըես ուզում եմ արեւը գիշերը ելնիես ուզում եմ

                (Սիրո ու ատելության երգեր`  ոգեշնչված Լեոնարդ Կոհենով) *** 《Դու》 Սուրճի, նախաճաշի, շոգից մեռնելու արանքում

«Հեքիաթներ մեծերի համար»           Լինում է, որ չի լինում։                         Վերջ։             Ժուկով բայց անժամանակ հեռացար դու,             իսկ

Էվա Սուրման ժամանակակից ավստրիացի բանաստեղծ է։ Ծնվել է Գրաց քաղաքում, ապրում է Լայբնիցում (հարավային Շտիրիա),

Վերենա Մեռմերը ծնվել է 1984 թվականին Ավստրիայում։ Գերմանագետ է, ռոմանագետ եւ հնդկագետ։ Աշխատել է Դելիում,

Մարիա Դոմբրովսկան (1889-1965) 20-րդ դ. լեհական գրականության ամենահայտնի արձակագիրներից է. նրա գործերից որոշները նույնիսկ էկրանավորվել

*** լուսավո՛ր իմ մենություն,չտեսնվա՛ծ,չգրվա՛ծ,չեղա՛ծ,պատմի՛ր այսպիսով, թե ոնց ես շրջում ամեն մայթով`արհամարհելով մեքենաներ հազարավոր,լուսացույցեր, լուսամուտներ, լուսաելներ

Սկիզբը՝ այստեղՆախորդը՝ այստեղ Ցավից ուզում էր վերանալ: Անցավ ծառուղին, հասավ հին այգուն ու ոտքը ինչ-որ