արձակ բանաստեղծություն

Մի սովորական շաբաթ օր այնպես անհոգ ժպիտով էիր անցնում փողոցը՝ փլված այդ աղջկա փափուկ ուսին,

                               *** Կարմիր տրամվայը լռում է գիշերային կանգառում։ Ձյունաթաթախ փոքրիկ աղջիկը պապի հետ բարձրանում է

                (Սիրո ու ատելության երգեր`  ոգեշնչված Լեոնարդ Կոհենով) *** 《Դու》 Սուրճի, նախաճաշի, շոգից մեռնելու արանքում

Մաս 1. Նույն քաղաքն է ու ես, նարինջներ սեղանին ու մատներիս պես բարակ ծուխը սիգարետի,

Մուրազ ․․․մուրազս փորումս մնաց ․․․ ողբերգություն է, այո՛ ․․․ ու խնդալու, փորիս մեջ խուտուտ են

Եկո՛ւր, ով գիշեր. եկո՛ւր քու սև քղանցքներովդ աշխարհը ծածկէ՛, քու զովութեանդ մէջ մարէ՛ վերջալոյսին յետին

* Կրտսեր քրոջս սիրած գույնը կարմիրն էր։ Սալիկապատ, գեղեցիկ բաղնիքում, կախիչի ոսկեգույն, վրան քրոջս անունը

Սյուզիկներն ու վարդերը Կեսգիշերից մի քիչ անց Ֆորշը ռադիոյի հեռու ծայրին փորձում է կեսգիշերը փոխել։