Arpi Voskanyan

Ապոկալիպսիս Հե՜յ, դուք`«ճշտի» մեջ թաղվածներ.սեմուշկա լափող, գարեջուր խմող, ուղտի պես թքող, սևազգեստ, ակնոցավոր,քիթը ծուռ, անողնաշար,ճկույթի եղունգը ցցած`դասական քծնող, «մարդաչնման`

Առավոտյան ժամը տասին Սոնան դուրս եկավ տնից, արագ-արագ քայլելով անցավ փողոցն ու կանգ առավ միրգ-բանջարեղենի

ՀԱՅԱՍՏԱՆ Գիտես ինչ, Հայաստան,քեզ հետ մենք այնքաներկար ենք ապրել,որ մեր ծիծաղն ու լացըդարձել է մոր-մանկան

Մենք սովոր ենք գրողներին պատկերացնել ներշնչանքի պահերին կամ մենակության մեջ երկունքի ցավ քաշելիս, ինչպես սովորաբար

1Գյումրի քաղաքում շատ կառապան կար.Այնտեղ էր ապրում Բաբիենց Հայկը,Այդ տղամարդն էր Ալեքպոլ բերելԱռաջին փոքրիկ երկանիվ

Ուրիշ տուն, որտեղ ես երբեք չեմ ապրի, բայց որն իմ իսկական տունն է, այլ կյանք,

Հեղափոխության այն գեղեցիկ, ոգեւորությամբ լի օրերին ո՞վ կպատկերացներ, թե ինչ կարգի փորձություններ են պահված մեզ

Գրացը մեր հարազատ տունն էր դարձել։ Գրացի պատմական կենտրոնում գտնվող մեր տունը, որ մեզնից առաջ

Մենք վերադառնում էինք Գրաց ծանր մտքերով։ Ճանաչած Եվրոպան ու հոգեբանորեն պատրաստ հրաժեշտ տալու նրան։ Ճանապարհին

Այնուամենայնիվ, այցը Աստծո տուն մեզ ներքին խաղաղություն բերեց։ Եթե մինչ այս մենք սկսել էինք կասկածել,

Աիդան գյուղից էր: Նա տարբերվող գեղեցկություն ուներ՝ բարձրահասակ, ոսկրոտ, կարմրաթուխ, մազերը  երկար ու  արևոտ, շողում