Arpi Voskanyan

Երկրի վրա այնքան լուռ է, որ աստղեր են ընկնում։  Մեր սրտում մենք կրում ենք մեր

Ա Հայաստանի վիճակն այսօր զբաղեցնում է ոչ միայն հայերին, այլեւ օտարներին: Հայկական հարցը նորից վիճաբանությունների

Մեծանալով թվում է, թե չափված ու ձևված ենք դառնում ու ավելի  համբերատար։ Բայց համբերատար դառնալով,

Վաղուց, շատ վաղուց, գուցե դեռ պապերի օրից Մինասի ու Թևոսի այգիները գտնվում էին իրար կողքի։

— Մտե՛ք, երիտասա՛րդ, անցեք առաջ։ — Բայց ես երիտասարդ չեմ։ — Տեսնում եմ կնճիռները, հպարտանալու

/վավերագրական, փորձարարական պատմվածք-էսսե/ *** լռություն՝ ողջերիԳԵՐԵԶՄԱՆՈՑ։ *** Երկրորդ դասարան էի, երբ իմացա մեր քաղաք տեղափոխվելու մասին։

Ուժասպառ պառկած էինք: Համբուրեցի ուսը և ասացի. – Շտապ երեխա եմ ուզում: Աղջիկ: Ծիծաղեց: –

Մի օր խմելով ընկա ու կյանքից հետ մնացի: Հետ ընկածների խաժամուժի մեջ ինչ տեսակի մարդ

Փետրվարյան կիսատաք, կիսացուրտ եղանակ է: Մթամած ամպերը կախվել են՝ պատրաստ պայթելու ու մեզ անձրևահեղեղով ողողելու:

Երբ Համո Սահյանը կամ Հովհաննես Գրիգորյանը գրում են պեյզաժային բանաստեղություններ, ի՞նչ նրանք նկատի ունեն․․․ Թե

Կյանքիցս քանի գարուն էր անցել ու նույնքան  աշուն, ամառ ու ձմեռ։ Անկախանում էինք՝ չգիտեմ ինչից