Պարտված երկրի քաղաքացի
Պարտված երկրի քաղաքացի – ոռի է հնչում
Ու մի տարի է ինչ արծիվը հավայի թռչում
Արծիվները պարտվեցին անօդաչու թռչող սարքի
Ասում են՝ արծվի որակից է, որ ընկել է մի այլ կարգի:
Լրիվ այլ բան են աղունիկները, որ սաղ օր ոտքի տակ
Իմ Հայոց երկրի խաղաղության ղշեր, ինչ հիմար թռչնակ:
Պարտված երկրի քաղաքացի – երբ խանութի հերթում
Զեղչված գները ասես թշնամու կորուստներ երեկոյան թերթում
Ու էս տեմպերով թե զեղչեն մինչև կարագ-մարգարին
Իմ հաշվարկներով մտնելու ենք Բաքու ու հաղթենք սաղին:
Ու արդեն իջնում ես անցում ասես ապաստարան –գժվում ես
Հետպատերազմյան փսիխոզ – ողջույն, ես սպասել եմ քեզ:
Պարտված երկրի քաղաքացի, մի հատ թռի հացի
Ասում են ուրիշ բան չես էլ ձգի դրանից բացի
Եվ վերջին հաշվով աներազանք այս երկրում քեզ
Մեծ գործերի ոչ ոք չի կանչի այլևս և ընդհանրապես
քեզանից ոչինչ չեն սպասում, պարտվածից ինչ սպասես
Մինչև լույս գերի չընկար – արդեն ապրես:
9/11
Պատերազմից հետո ծնվող երեխաները ավելի սիրուն
Նման չեկածներին ու երազներին նրանց ավեր
Ու նայելով աչքերին, թաքուն ենք պահում
Որ պարտված երկիր ենք բերել Նոր տարվա նվեր:
Ու մի տարի է արդեն անցել, բայց դե չանցածի հաշիվ
Մի տարի է և ոչ մի զանգ Արտաշեսից ու Տիգրան Մեծից
Մի տարի է առանց մեծ երազ ու առանց ոտքեր
Ու բոլոր քարտեզներում կարմիր – նահանջի գծեր:
Սա ոչ Դանիան է և ոչ էլ Օվկիանիայի ինչ-որ երկիր
Առավելության զգացումը էստեղ սուրճի պես պարտադիր
Ու կանանց հետ քնելը որ մի տեսակ հաղթողի զբաղմունք
Դժվար – երբ ականջներում պարտության աղմուկ:
Ու ոչ էն է ապրես հանգիստ, սա էդ երկիրը չի
Ոչ էլ կա ասելիք ինքդ քեզ կամ ինչ-որ մեկի
Ու հարցը պարտությունը չէր, որ պարզվեց տոտալ
Այլ երազելու վախը, որ դարձյալ չհանեն սխալ:
Նևադա 1145.52.74
Ատլանտիկայից այն կողմ, չասեմ աշխարհի կեսը, բայց
1/3-ը հեչի պես, պտտում է կովբոյ Նորոն, բաց
Երիզով գլխարկը քունքին
Ձևում հայրենիքի 2-րդը 3-րդված ունքին:
Որոշված ճշտերի հայրենիքը թողած օվկիանոսից այն կողմ
Եռագույնին նկարում է աստղեր ու ձգում ռոմ
Ընտրած նոր կյանք ու դեմքի հարմար միմիկա.
Ու ծովից – ծով Հայաստանը, որ այստեղ՝
Օվկիանոսից – օվկիանոս Ամերիկա.
Էլի վատը չէ:
Ու հայրենիքը՝
Ազատ պարտադրված բովանդակությունից – դուրեկան
Ու Նոր աշխարհը այնքան նոր, որ իրերին անուններ չկան
Մեր մեջ ասած՝ ոչ էլ առանձնապես անելիք:
Տարածությունը, ուր ամեն բան առաջին անգամ է –
Ընտիր հայրենիք:
Կեռ դանակով մաքրում սմբակները կավահողից
Գտած ապրելու նոր հնար կամ թե ձև
Քթի տակ երգում մի բան,
էն հին լավերից:
Եռացնում թեյ, որ փոխում է համը ամեն ամիս
Մինչ երկաթե նժույգները նավերով հատում են Ատլանտիկան
Զրոյացված հաշվիչով փոխում հայրենիքը մեկը-մյուսով՝
Արտահանվող ամերիկյան երազանքի
Երկրորդական օգտագործման հույսով:
Իսկ ծեգին ձիերի ջոկերը,
Ասես դաշնակցական ջոկատներ,
Գրոհում են դաշտերը մշուշում՝
Արածելով հայրենիքը նոր:
Ու փչում են Նևադայի քամիները՝
Արևմուտքից – հարավ-արևելք
Ասես՝ մեռնեմ սարերի հովին:
